کارفرمانیوز مرجع مشاوره تخصصی کارفرمایان

«قانون تشکیل سازمان تأمین اجتماعی در سال 1354 به تصویب رسید و به موجب آن تمام کارفرمایان و پیمانکاران ملزم به بیمه کارکنان خود نزد این سازمان شدند. تأمین اجتماعی حق بیمه را بر اساس دو روش زیر اخذ می‌کند

الف) بر اساس لیست دستمزد کارکنان: در این حالت کارفرما موظف است تا 30 روز پس از اتمام هر ماه، لیست دستمزد کارکنان را به سازمان تأمین اجتماعی تحویل داده و متناسب با آن حق بیمه پرداخت نماید.

ب) بر اساس درصدی از مبلغ پیمان: قانون‌گذار با هدف دریافت حق بیمه حالت اول در خصوص کارگرانی که در مراکز غیرقابل دسترسی بازرسان بیمه‌ای مشغول به کار هستند، ماده 41 را در قانون تأمین اجتماعی پیش بینی کرده است. سازمان تأمین اجتماعی بر اساس این ماده، اقدام به تعیین درصدهایی برای قراردادهای پیمانکاری کرده است که بر اساس آن درصدها، حق بیمه را دریافت می‌کند. تعیین درصد و تدوین بخشنامه‌های مرتبط نیز به عهده سازمان تأمین اجتماعی است. مبلغ حق بیمه در این حالت که اصطلاحاً «حق بیمه قراردادها» نامیده می‌شود عموماً از حق بیمه حالت اول بیشتر است.

سازمان تأمین اجتماعی با محاسبه حالت‌های اول و دوم هر یک از این مبالغ که بیشتر بود را از پیمانکار مطالبه می‌کند. سازمان تأمین اجتماعی نیز در قبال دریافت حق بیمه حالت دوم، شخص خاصی را بیمه نمی‌کند و به کارگران خدمات ارائه نمی‌دهد.

باز گذاشتن دست سازمان تأمین اجتماعی در اخذ بی‌ضابطه حق بیمه قراردادها به عاملی جهت جبران کسری درآمد این سازمان به بهای فشار به محیط کسب‌وکار تبدیل شده است. همچنین تعیین ضرایب حق بیمه قرارداد توسط مأمور بیمه راه را برای اعمال نظرات شخصی و به‌تبع آن بروز فساد اداری در روند اجرایی باز گذاشته است. اخذ حق بیمه مذکور موجب از بین رفتن انگیزه تأمین اجتماعی برای بازرسی جامع و کشف تخلفات خواهد شد. چرا که در این قالب نهایت بیمه قابل حصول از کارفرما دریافت شده و بازرسی بیشتر صرفاً موجب کشف افراد بیمه نشده و بالارفتن هزینه‌ها خواهد شد.

علی‌رغم تلاش‌های مجلس شورای اسلامی و سایر نهادهای قانون‌گذار جهت حذف حق بیمه قراردادها از ردیف درآمدهای سازمان تأمین اجتماعی، این سازمان با استناد به ماده 41 قانون اقدام به اخذ حق بیمه مذکور از کارفرمایان می‌کند. لذا پیشنهاد می‌شود با حذف ماده 41 از قانون تأمین اجتماعی زیر ساخت حقوقی اخذ حق بیمه قرارداد از سازمان تأمین اجتماعی گرفته شده و از لطمات بیشتر به تولید و اشتغال کشور جلوگیری شود.

با توجه به این‌که در شرایط فعلی هزینه‌های سازمان تأمین اجتماعی از درآمدهای نقد آن پیشی گرفته است، پیش‌بینی می‌شود با حذف حق بیمه قرارداد حدود 7 هزار میلیارد تومان از درآمدهای سازمان کاسته شود. به منظور جبران کاهش درآمدهای سازمان، موارد زیر پیشنهاد می‌شود:

حذف معافیت‌های بیمه‌ای تحمیل شده به سازمان تأمین اجتماعی که در این سال‌ها به بدهی دولت به تأمین اجتماعی تبدیل شده است. در صورت حذف این معافیت‌ها بیش از 6 هزار میلیارد تومان از هزینه‌های سازمان تأمین اجتماعی کاسته خواهدشد.

در صورت جلوگیری از فرار مالیاتی پزشکان، سالانه 6 تا 7 هزار میلیارد تومان به درآمدهای مالیاتی دولت افزوده می‌شود که می‌توان از این محل هر ساله بخشی از بدهی 140 هزار میلیارد تومانی دولت به سازمان تأمین اجتماعی را تسویه کرد.

علاوه بر این با اجرای پرونده الکترونیک سلامت می‌توان هزینه‌های درمانی تأمین اجتماعی را تا 30 درصد کاهش داد که این به معنی صرفه‌جویی 9 هزار میلیارد تومانی در هزینه‌های این سازمان است.

لذا در صورت اجرای یکی از سه پیشنهاد فوق به راحتی می‌توان کاهش درآمدی سازمان تأمین اجتماعی از محل حذف حق بیمه قرارداد را جبران نمود».

"اگر هنوز مبلغ حق بیمه کارکنان خود را بر همین اساس پرداخت می کنید با مشاوران ما تماس بگیرید."

ساعات کار در هفته ۴۴ ساعت است و در کارهای نوبتی که ساعات کار به صورت چرخشی انجام میشود، ساعات کار در ماه نباید از ۱۷۶ ساعت بیشتر باشد.

ضمن اینکه ساعت کار در شبانه‌روز نباید از ۸ ساعت (ماده ۵۱ قانون کار) تجاوز کند و در صورت نیاز به کار بیشتر، فقط میتوان ۴ ساعت اضافه‌کار در روز برای کارگر منظور کرد که این مدت نیز باید با موافقت کارگر و پرداخت فوق العاده اضافه‌کار که ۴۰ درصد اضافه بر مزد روزانه کارگر است، تعیین و پرداخت شود.

البته چنانچه شرایط اضطراری بر اثر حوادث غیرمترقبه یا احیای مجدد کارگاه به وجود آید میتوان اضافه‌کار بیشتری را از کارگر طلب کرد که با حالت عادی متفاوت است (ماده ۵۹ قانون کار).

زمان صرف صبحانه و ناهار جزء ساعات کار نیست ولی چنانچه در کارگاهی از ابتدا ساعت صرف ناهار جزء ساعات کار محسوب شده باشد، این رویه باید ادامه یابد.

نکته قابل توجه دیگر اینکه ساعات کار در مشاغل سخت و زیان‌آور ۶ ساعت در روز و ۳۶ ساعت در هفته است.

همچنین ساعات کار روزانه کارگر نوجوان، نیم‌ساعت کمتر از ساعات کار معمولی کارگران است. ترتیب استفاده از این امتیاز با توافق کارگر و کارفرما تعیین خواهد شد. کارگر نوجوان فردی است که بین ۱۵ تا ۱۸ سال سن دارد.

اضافه‌کاری چیست؟

کار اضافی به کاری گفته میشــود که علاوه بر ســاعات معمولی روزانه و هفتگی انجام شود. کار اضافی برای کارگر و کارفرما مزایایی دارد. این امر برای کارگر مزد و درآمد بیشــتری دارد و برای کارفرما بهره‌گیری بیشــتر از امکانات کارگاه بدون استخدام کارگر جدید و پرداخت حق‌بیمه.

در موارد زیر تعیین اضافه‌کاری برای کارگر ممنوع است:

۱) کارگری‌ که کارشبانه انجام می‌دهد. کارشبانه از ساعت ۲۲ شب تا ۶ صبح را شامل می‌شود و از ساعت ۶ صبح تا ۲۲ شب‌ کار روزانه خواهد بود.

۲) کارگری که به کارهای خطرناک و سخت و زیان‌آور اشتغال دارد.

۳) کارگر نوجوان.

بیمه و ساعات کار

پرداخت حق بیمه به سازمان تامین اجتماعی براساس روز و ساعت تعیین و به سازمان مزبور پرداخت میشــود، به ترتیبی که برای ۸ ساعت کار یک روز بیمه منظور میشــود.

حق بیمه دریافتی بابت اضافه کاری نیز فقط بر میزان خدمات ســازمان تاثیر دارد و موجب افزایش مدت سابقه فرد نمیشود. با این حال با توجه به مدت کارکرد هر فرد در کارگاه‌های مشمول قانون کار و تامین‌اجتماعی در طول ماه حق بیمه پرداخت و متناسب با آن حق بیمه منظور میشود.

در برخی از مشاغل مدت کار در ماه کمتر از ۳۰ روز است و درواقع به صورت پاره وقت و ساعتی انجام میشود که در این موارد الزام است با توجه به نوع شغل مدت قابل قبول کارکرد در طول ماه مورد توافق سازمان و صنف مربوطه قرار بگیرد و براســاس آن مبلغ بیمه دریافت شود.

در هر حال مبنای تعیین سابقه این افراد این گونه است که ۸ ساعت کار یک روز سابقه منظور شــود. بهتر است در مشاغلی که ماهیت کوتاه مدت و پاره وقت یا ســاعتی دارند دستمزد و میزان مدت زمان کارکرد در ماه تعیین شود، مثل شغل منشی‌گری در مطب‌ها یا دفاتر وکالت یا مشاوره.

پرسش و پاسخ :

پرسش» لیست بیمه من هر ماه در دو شرکت رد می‌شود، آیا این مسئله اشکال دارد؟ مزیت آن چیست؟

پاسخ: ارسال حق‌بیمه در دو یا چند کارگاه اشکالی ندارد، ولی در هر حال سقف پرداخت حق‌بیمه که ۷ برابر حداقل دستمزد سال مربوطه است توسط سازمان تامین‌اجتماعی رعایت میشود.

باید توجه داشت که با پرداخت حق‌بیمه در چند کارگاه سابقه فرد افزایش نمی‌یابد فقط در هنگام استفاده از خدمات با توجه به اینکه مزایا براساس حق‌بیمه‌های پرداختی در ماهها یا سالهای آخر پرداخت حق‌بیمه، محاسبه و پرداخت میشود، مزایای بهتری شامل فرد میشود. سابقه بیمه‌ای که برای یک فرد در ۲۴ ساعت شبانه‌روز در نظر گرفته میشــود ۸ ساعت کار است. بیش از زمان مذکور هم که موجب میشود فرد از اضافه‌کار برخوردار شود و فوق‌العاده اضافه‌کار دریافت کند، سابقه اضافه‌ای در نظر گرفته نمیشود.

پرسش» کاربیشتر از۴۴ ساعت درهفته چه حکمی دارد؟

پاسخ: به‌موجب قانــون، کار بیش از ۴۴ ســاعت در هفته اضافه‌کاری محسوب میشــود و بابت آن ۴۰ درصد بیشتر از ساعات عادی باید پرداخت شود.

پرسش» آیا از اضافه‌ کاری حق‌ بیمه دریافت می‌شود؟

پاسخ: بله، به‌موجب قانون تامین‌اجتماعی، هرگونه دریافتی مستمر نقدی و غیرنقدی مشمول کسر حق‌بیمه است، بنابراین اضافه‌کاری نیز مشمول کسر حق‌بیمه است.

پرسش» تاخیر یا تعجیل در کار کارگر رامی‌توان از اضافه‌کاری وی کسر کرد؟

پاسخ: خیر، زیرا ارزش کار اضافه ۴۰ درصد بیشتر از کار عادی است، پس نمیتوان آنها را برابر در نظر گرفت و کســری‌های کار عادی را از اضافه‌کار کسر کرد.

پرسش» به چه پرداختی‌هایی اضافه‌کار تعلق می‌گیرد؟

پاسخ: مزایا و پرداختهایی که به تبع شــغل به کارگر تعلق میگیرد مثل ســختی کار، مزایای سرپرستی و… در محاســبه اضافه‌کار باید در نظر گرفته شود.

پرسش» کارگران غیرنوبتی که اضافه‌کاری آنان به شب‌کاری نیز کشیده شده از کدام‌یک از فوق‌العاده‌های اضافه‌کاری یا شب‌کاری برخوردار می‌شوند؟

پاسح: کارگر غیر نوبتکار که اضافه‌کاری وی در طول زمان شــبکاری (از ساعت ۲۲ شــب تا ۶ بامداد) به طول انجامیده هم اضافه‌کاری (۴۰ درصد اضافه بر مزد) و هم شبکاری (۳۵ درصد اضافه بر مزد) دریافت خواهد کرد.

پرسش» در چه شرایطی کارفرما می‌تواند بیش از ۴ ساعت در روز برای کارگر اضافه‌ کاری تعیین کند؟

پاسخ: ارجاع کار اضافی به شرط پرداخت اضافه‌کاری( ۴۰ درصد اضافه‌مزد برای هر ســاعت) و برای مدتی که جهت مقابلــه با اوضاع و احوال خاص (موارد زیر) باشــد با تشخیص کارفرما، حداکثر آن ۸ ساعت در روز خواهد بود

الف) جلوگیری از حوادث قابل پیشبینی و یا ترمیم خسارتی که نتیجه حوادث مذکور است.

ب) اعاده فعالیــت کارگاه، در صورتی کــه فعالیت مذکور به علت بروز حادثه یا اتفاق طبیعی از قبیل ســیل، زلزله و یا اوضاع و احوال غیرقابل پیش بینی دیگر قطع شده باشد.

محمدحسین قشقایی

9 کارآفرین شورای کارآفرینان جوان امریکا در مورد رفتارهایی که مدیران خوب هنگام برخورد با نقایص کارمندانشان نباید از خود بروز دهند و راه های جایگزین آنها به بحث پرداخته اند که نتایج این بحث را در ادامه خواهید خواند.

1- همه ی تقصیر را به گردن او نیندازید

«وقتی در یک کسب و کار اوضاع اشتباه پیش می رود، هر کسی ممکن است بخواهد تقصیر را از گردن خود باز کند و به گردن دیگران بیندازد. پیش از آنکه از مسیر درست خود خارج شوید و تمام مسئولیت یک اشتباه را به گردن یک کارمند خود بیندازید، موقعیت را بی طرفانه بررسی کنید. آیا واقعاً خود شما یا دیگر رهبران، شرکا و یا همکاران شرکت نباید بخشی از مسئولیت را بر عهده بگیرید؟ هنگام برخورد با کارمند خاطی، ابتدا مسئولیت و نقش خود را در اشتباه به وجود آمده بر عهده بگیرید و سپس با او برخورد کنید».

2- با متهم کردن کارمند خاطی به سراغ مشکل نروید

«وقتی با متهم کردن آنها به خاطر اشتباهی که مرتکب شده اند شروع کنید (حتی اگر شواهد قابل اتکایی هم برای این اتهام وجود داشته باشد)، بلافاصله فضایی دفاعی شکل می گیرد که در آن همه دیوار دفاعی خود را بالا می گیرند. به جای نشانه رفتن انگشن اتهام به سمت دیگران، باید با احتیاط و تمرکز روی چراییِ مشکل به وجود آمده و راه حل های احتمالی آن به آنها نزدیک شوید تا کمک کنید دیگر مرتکب چنین اشتباهی نشوند».

3- کاری نکنید احساس بدی پیدا کند

«وقتی مشکلی به وجود می آید، متهم کردن کارمند خاطی و یا قرار دادن او در موقعیتی ناخوشایند هیچ کمکی به بهتر شدن اوضاع نمی کند. نشان دادن یک اشتباه و یا مسئله باید به عنوان یک فرصت یادگیری مورد استفاده قرار بگیرد. اگر به کارمند خود نشان دهید هنوز برای کارشان ارزش قائلید، فرصت این را خواهید داشت که رویه ی تازه ای بنا کنید تا از تکرار نشدن آن اشتباه اطمینان حاصل شود».

4- پیش همکارانش او را سرزنش نکنید

«وقتی کارمندی اشتباه بزرگی مرتکب شده، به احتمال زیاد خودش از این موضوع آگاهی دارد. پس هیچ گاه اشتباه او را پیش همکارانش به رخ نکشید؛ این کار او را وارد حالت دفاعی می کند و می تواند روح حاکم بر شرکت را در هم بشکند. در عوض، برای صحبت کردن با او به صورت خصوصی وقت کافی اختصاص دهید. اطمینان حاصل کنید به جای اتهام زدن بی موقع، در فضایی آرام به این موضوع پرداخته می شود؛ فضایی که هر دوی شما را به سمت پیدا کردن یک راه حل هدایت می کند».

5- مدام آمار اشتباهات او را نگه ندارید

«الان زمان خوبی برای فهرست کردن تمام اشتباهاتی که او در طول دوران کار خود مرتکب شده نیست. در عوض، اطمینان حاصل کنید او از مشکل به وجود آمده درک درستی دارد، و با یکدیگر به این موضوع فکر کنید که برای برطرف کردن موضوع، چه راه حلی می توان پیدا کرد. او را با نگاهی مثبت و یک نتیجه گیری عملی ترک کنید. این کار تشویش کمتری به او تحمیل می کند و در عین حال ابزار های لازم برای برطرف کردن مشکل را در اختیارش قرار می دهد».

6- موضوع را شخصی نکنید

«هر کسی مرتکب اشتباه می شود. گاهی اوقات این اشتباهات یک کسب و کار را در معرض خطر قرار می دهند و بسیاری از مؤسسان و مدیران ممکن است موضوع را به خودشان بگیرند و آن را عمدی و شخصی تلقی کنند. هر تصمیمی که در مورد آینده ی کارمند مورد نظر گرفته می شود، تمرکز همیشه باید روی مسائل موجود باشد، نه روی شخصیت افراد و دخیل کردن آن در موضوع. اشتباهات را برای کارمند مورد نظر و خود شرکت به یک فرصت یادگیری بدل کنید. تغییر یک فرایند می تواند به جلوگیری از تکرار آن اشتباه در آینده کمک کند».

7- بلافاصله با او برخورد نکنید

«هنگامی که تحت تأثیر احساسات خود قرار دارید با کارمند خود برخورد نکنید. اجازه دهید پیش از مطرح کردن موضوع با او، عصبانیتتان فرو بنشیند. چه یک ساعت، چه یک روز و یا یک هفته، اجازه دهید زمان لازم برای فراهم شدن زمینه ی برخوردی مناسب با موضوع سپری شود. واکنش های آنی برای هیچ یک از طرفین مفید نخواهند بود».

8- تحت هیچ عنوان توهین نکنید

«هنگام برخورد با یک کارمند خاطی هیچگاه به او توهین نکنید. عملکرد او هر چقدر هم که بد بوده باشد، توهین به او هیچ توجیهی نخواهد داشت. اگر هدف شما از صحبت کردن با او، فهم اتفاق روی داده و رسیدن به یک نتیجه ی مثبت است، توهین هیچ وقت راه مناسبی برای این کار نیست. به حرف های کارمند خود نیز گوش دهید و با پیشفرض وارد مکالمه با او نشوید. شاید شنیدن حرف های او زوایای تازه ای از موضوع را برایتان روشن کند».

9- به دنبال پیدا کردن مقصر نباشید

«خیلی ها روی پیدا کردن مقصر تمرکز می کنند و این یک اشتباه بزرگ است. تمرکز شما باید روی پیدا کردن راه حل های درازمدت و به کارگیری رویه هایی باشد که بتوانند از تکرار اشتباهات در کسب و کار شما جلوگیری کنند. از کارمند خود بپرسید پیشنهادش برای بهبود اوضاع چیست. به این ترتیب بیشتر احساس به حساب آورده شدن خواهد کرد».

منبع : inc

تصور غلطی که در اکثر فعالان حوزه کسب و کار و کارفرمایان وجود دارد این است که اگر کارفرمایی کارگران خود را بیمه کرد و حقوق قانون کار هم به او پرداخت کرد از مشکلات بعدی روابط کار مصون است و احتمالا دیگر احتیاجی به داشتن مشاور حقوقی و اصلا انجام مشاوره نخواهد داشت.در حالی که این تصور کاملا اشتباه و احتمالا ناشی از استنباط غلط از قانون و یا بهره گیری از مشاوران ناآگاه است.

درست است که بیمه نکردن کارگر همانطوریکه بارها در کانال و سایت کارفرمانیوز تذکر داده ایم می تواند خسارات جبران ناپذیری به بدنه کسب و کار و کارفرما وارد نماید اما به همان اندازه عدم توجه و تخصص کافی در انجام امور مربوط به کارگران بیمه شده می تواند دردسرساز باشد.

به خاطر داشته باشید اکثر مقررات مجرا در حوزه کار با فرض بیمه شدن کارگر و اعمال ماده 148 قانون کار طراحی گردیده اند و بیمه کردن پرسنل تنها وظیفه قانونی کارفرما نیست.

بعنوان مثال شاید کارفرمایی از روز اول کارگری را بیمه کرده و ماهانه دو میلیون تومان حقوق هم به وی پرداخت می کند اما چون تعریف درستی از پرداختی های خود ارائه نداده و در فرمهای خود اعمال نمی کند کارگر می تواند با تلقی کل مبلغ بعنوان حقوق پایه،کلیه مزایای خود را دریافت نموده و این مبلغ را مبنای دریافت حق سنوات خود قرار دهد.

ساده انگاری در زمینه روابط کار از عمده ترین دلایل محکومیت کارفرمایان در محاکم کار می باشد که امید است مورد امعان نظر کارفرمایان عزیز قرار گیرد.

✍ نویسنده : محمدرضا مهرپویا (کارفرمانیوز)

🔺نشر با ذکر منبع

🆔 "گروه کارفرمانیوز با بهره گیری از مشاوران مجرب در حوزه های کار،تامین اجتماعی،بیمه،مالیات و دارایی و ... آماده انجام مشاوره رایگان به اعضای محترم می باشد."