کارفرمانیوز مرجع مشاوره تخصصی کارفرمایان

نکته اول این است که طرح دعوی در این مراجع اختصاص به کارگر ندارد بلکه کارفرما نیز خواهد توانست در صورتی که حقوق خود را مورد تضییع ببیند به مراجع حل اختلاف در اداره کار مراجعه نماید. مثلا هر گاه کارگری خواسته باشداز حق استعفای موضوع ماده ۲۱ قانون کار استفاده نماید در این صورت بایستی یک ماه به کار خود ادامه داده و سپس محل کار خود را ترک کند. در این فرصت کارفرما خواهد توانست نیروی جدید خود را جایگزین نماید. حال اگر کارگر بدون رعایت مقررات مربوط به استعفاء ترک کار کرده باشد و این عمل موجب گردد تا تعهدات کارفرما در قبال اشخاص ثالث به تعویق بیافتد و موجب بروز خسارت شود در این صورت کارفرما نیز حق خواهد داشت که با مراجعه به مراجع حل اختلاف در اداره کار علیه کارگر طرح دعوی نموده و مطالبه خسارت بنماید.

نکته دومی که بایستی مدنظر قرار داد این است که  دادرسی ها در اداره کار از مراجع دادگستری دارای سرعت بیشتری می باشد و امور تشریفاتی که مراجع داگستری برای سازش رعایت می کنند در این مورد اعمال نخواهد شد و همچنین برخلاف طرح دعوی در دادگاه ها  طرفین معاف از پرداخت هرگونه هزینه دادرسی خواهند بود. نکته دیگری که وجود دارد این است که مسائل و موضوعات مطروحه به گونه‌ای خواهد بود و طرفین مایلند سریع‌تر به نتیجه قابل اجراء دست پیدا کنند در این راستا قانونگذار ترتیبی را اتخاذ نموده است تا با ترکیب نمایندگانی از سوی کارگر و کارفرما و همچنین وزارتین کار و کشور و نیز دستگاه قضایی، ضمن توجه به تجربه و تخصص لازم جهت رسیدگی، موجبات دادرسی دو مرحله‌ای شامل رسیدگی بدوی در هیأت تشخیص و اعتراض در هیأت حل اختلاف بنحوی فراهم گردد تا حتی‌الامکان حقی از طرفین تضییع نشود.

در ابتدا حل و فصل  در خصوص  اختلافات ناشی از رابطه کار و همچنین اجرای قانون کار و مقررات مرتبط با اداره کار اعم از اختلاف بین کارگر و کارفرما و یا کارگر و کاراموز و موافقت نامه ها و قراردادهای مرتبط با روابط کار از طریق سازش انجام می گردد. این سازش به صورت مستقیم و فی مابین نمایندگان طرفین در شورای اسلامی کار و در صورت نبودن شورای اسلامی کار در انجمن های صنفی کارگری صورت می پذیرد.

حال بایستی ببینیم کدام اختلافات بین کارگر و کارفرما قابلیت طرح دعوی در مراجع حل اختلاف را دارد.

مورد اول:  در صورتی که اختلاف حادث شده ناشی از اجرای قانون کار و سایر مقررات کار، قرارداد کارآموزی، موافقت‌نامه‌های کارگاهی یا پیمان‌های دسته جمعی کار بوده باشد.

مورد دوم: هرگاه در خصوص اختلاف به وجود آمده بین طرفین  سازشی حاصل نشده باشد.

نکته مهم این می باشد که رسیدگی در این مراجع  دردو مرحله صورت می پذیرد مرحله اول که مرحله بدوی هست در هیأت تشخیص رسیدگی شده و مرحله بعدی که تجدیدنظر خواهد بود در هیأت حل اختلاف صورت خواهد پذیرفت.

به موجب قانون اولین گام جهت طرح دعوی در مراجع کار طرح دادخواست از سوی ذی‌نفع یا نماینده قانونی وی به واحد کار و امور اجتماعی می‌باشد. دادخواست باید کتبی باشد که برروی برگه‌های مخصوص نوشته خواهد شود برگ های نمونه دادخواست در واحدها و امور اجتماعی وجود دارد و در اختیار خواهان قرار خواهد گرفت.لازم به ذکر است که منظور از واحد کار و امور اجتماعی همان اداره کل کار و امور اجتماعی یا اداره کار و امور اجتماعی است که در آخرین محل کار کارگر واقع شده است.

نکته مهم دیگری وجود دارد که هر گاه خوانده کارفرما  بوده باشد و کارگاه  او مشغول به فعالیت نیز هست اقامتگاه قانونی وی همان محل کارگاه محسوب خواهد شد.  پس از تقدیم دادخواست، وقت رسیدگی با روز و ساعت مشخص تعیین و به کارگر و کارفرما ابلاغ خواهد شد در نتیجه طرفین باید در وقت مقرر در هیأت تشخیص که در همان اداره کل مربوطه خواهد بود حاضر شده و به دفاع و ارائه مدارک خود بپردازند.

در پایان بایستی اشاره نمایم تمام این مراحل برای تسریع در رسیدگی به موضوع اختلافات ناشی از روابط کار می باشد که با رعایت آن و البته با مراجعه به افراد و موسسات حقوقی که با ساز و کارهای قانونی آن آشناتر هستند. می توانید سریعتر به حق و حقوق خود دست یابید.