یکی از مزایای اجباری که کارفرما در هر حالت موظف است آن را به کارگر پرداخت کند حق سنوات است که معمولا در پایان قرارداد ، سال یا در زمان قطع همکاری پرداخت می گردد.البته کارفرما می تواند ماهانه مبلغی را بعنوان علی الحساب حق سنوات به کارگر پرداخت کند و در زمان قطع همکاری مابه اتفاوت آنرا پرداخت نماید.
به تمام کارگران چه قرارداد موقت و چه دائمی به ازای هر سال کار یک ماه حقوق مبنا به عنوان حق سنوات پرداخت می‌شود. کسانی که کمتر از یک‌سال مشغول به کار بوده‌اند، متناسب با مدت اشتغال مستحق دریافت حق سنوات هستند. برای مثال کسی که سه ماه کار کرده سه دوازدهم آخرین حقوق مبنا حق سنوات دریافت می‌کند. حق سنوات مشمول کسر حق بیمه نیست.
پرداخت عیدی به پرسنل هم برای تمام کارفرمایان مطابق قانون کار الزامی است و به نسبت مدت اشتغال باید پرداخت شود. مطابق ماده 29 قانون کار مزد و مزایای کارگرانی که به صورت نیمه وقت یا کمتر از ساعات قانونی تعیین شده مشغول به کار بوده اند، به نسبت ساعات کار انجام یافته محاسبه و پرداخت می شود که عیدی و پاداش نیز بر همین اساس محاسبه و پرداخت خواهد شد.مأخذ محاسبه حق سنوات و عیدی در مورد کارگران مشمول مقررات مزد ساعتی و پاره‌وقت، میانگین مجموع پرداختی به آنها در آخرین 90 روز کارکرد است.
ذکر این نکته هم ضروری ست که مدت مرخصی استعلاجی که به تایید سازمان تامین اجتماعی رسیده باشد، جزو سوابق کار کارگران محسوب می شود، بنابراین روزهای مرخصی هم مشمول پرداخت عیدی و پاداش سالانه خواهد بود. عیدی نیز مانند سنوات مشمول کسر حق بیمه نیست.
