کارفرمانیوز _ مبحث قرارداد و چگونگی انعقاد آن از پیچیده ترین مباحث
مطروحه در روابط کار می باشد که این امر بکارگیری تخصص در این بخش
را از سوی کارفرمایان عزیز طلب می کند.یکی از مهمترین موضوعات پیرامون
قرارداد کار تشخیص دائمی و یا موقت بودن آن و مقررات مترتب بر هر یک از
آنها می باشد که در زیر به تشریح آن خواهیم پرداخت.
مطابق ماده 183 قانون مدنی عقد (قرارداد) عبارت است از اینکه : یک یا چند نفر در مقابل یک یا چند نفر دیگر تعهد به امری نمایند و مورد قبول آنها قرار گیرد. در اثر قرارداد یک رابطه حقوقی بین طرفین برقرار شده و هر یک از آنها عهده دار مسئولیتی خواهند شد.
بلحاظ حقوقی واژه عقد در خصوص عقود معین (بیع،اجاره،وکالت و ...) به کار گرفته می شود و قرارداد مفهوم عام تری دارد که عقود معین و غیرمعین را شامل می شود. با این توضیح توافق مهمترین رکن یک قرارداد است و با این پیش زمینه به تشریح قرارداد کار منعقده میان کارفرما و کارگر خواهیم پرداخت.
بر اساس ماده 7 قانون کار : قرارداد کار عبارتست از قرارداد کتبی یا شفاهی که به موجب آن کارگر در قبال دریافت حق السعی کاری را برای مدت موقت یا مدت غیر موقت برای کارفرما انجام می دهد. پس قرارداد کار هم می تواند کتبی باشد هم شفاهی.معمولا قرارداد شفاهی زمانی مورد قبول مراجع حل اختلاف قرار می گیرد که هر دو طرف ماجرا به آن صحه گذارند و یا دلایل و امارات قوی بر وجود آن دلالت کند.
نکته بعدی تعریف فوق الذکز دائمی یا موقت بودن قرارداد کار است که به شرح آن خواهیم پرداخت.تفاوت این دو نوع قرارداد این است که در قرارداد کار دائم بغیر از موارد خاص قانونی کارفرما حق اخراج کارگر را ندارد اما در قرارداد موقت کارفرما می تواند پس از اتمام مدت قرارداد بدون هیچ عذری با کارگر قطع همکاری نموده و قرارداد را تمدید ننماید که هر یک از آنها دارای بار حقوقی متفاوتی برای او خواهد بود.
لازم به ذکر است مطابق تبصره ماده 7 قانون کار عدم ذکر مدت در کارهایی که طبیعت آنها جنبه مستمر دارد موجب دائمی شدن قرارداد خواهد شد که این شرط مبین علاقه قانونگذار به دائمی بودن قرارداد کار می باشد که وظیفه مشاوران را جهت ارائه مشاوره های درست به کارفرمایان سنگین تر می کند.
با توجه به اصلی ترین رکن قراردادها (توافق) کارفرما و کارگر مجازند به هر تعداد حتی در کارهایی که جنبه مستمر دارند با یکدیگر قرارداد موقت منعقد نمایند و هیچگونه محدودیت زمانی هم در این خصوص وجود ندارد (علیرغم این که هر چند وقت یکبار گمانه زنی هایی برای تعیین حداقل زمان قراردادهای موقت مطرح می شود) و تکرار چندین باره قراردادهای موقت باعث دائمی شدن آن نخواهد شد.
نکته مهمی که در این خصوص وجود دارد این است که اگر قرارداد کار کارگری بر اساس توضیحات ارائه شده از بدو استخدام دائمی باشد،انعقاد قرارداد موقت تغییری در ماهیت دائمی بودن آن ایجاد نخواهد کرد و کارگر می تواند با اثبات این امر در مراجع حل اختلاف حکم بازگشت به کار دریافت نماید.در این باره قطع همکاری و تسویه حساب کامل با رضایت کارگر می تواند قرارداد بعدی و جدید طرفین را بصورت موقت مورد حمایت حقوقی قرار دهد. ( توجه : مطابق مقررات نمی توان کارگر دارای قرارداد دائم را مجبور به انجام تسویه حساب و انعقاد قرارداد موقت نمود )
نوع دیگری نیز از قرارداد کار به نام "کار معین" وجود دارد که با اتمام فعالیت کار مورد توافق خاتمه می یابد و البته نوعی از قرارداد کار بوده و با پیمانکاری و مباحث مطروحه در باب اجاره انسان تفاوت دارد.بعنوان مثال اگر کارگری اجرای رنگ آمیزی دیوارهای یک شرکت را بعهده داشته باشد و لوازم و ابزار مربوط به رنگ آمیزی متعلق به کارفرما بوده و کارگر تحت دستور او فعالیتش را انجام دهد این مورد تحت شمول قرارداد کار معین بوده و هر چند با اتمام فعالیت قرارداد منعقده به پایان می رسد لیکن کارگر مستحق دریافت مزایا و سنوات مدت کارکرد بوده و با مقررات حاکم بر پیمانکاری و اجاره انسان که طرف قرارداد را تنها مستحق دریافت اجرت می داند متفاوت است.
(مقاله قرارداد کار - محمدرضا مهرپویا)
نشر تنها با ذکر منبع مجاز است.
