در بسیاری از واحدهای تولیدی، کارفرمایان عزیز جهت اطمینان خاطر خود،مبادرت به اخذ چک و سفته از کارگران می نمایند که در اکثر موارد سفید است اما با نگاهی به پرونده های مطروحه در محاکم کار درمی یابیم که ظاهرا عامل فوق الذکر از خاصیت بازدارندگی برخوردار نیست.
نکته جالبتر اینکه در اکثریت قریب به اتفاق موارد مطرح شده،کارفرما حق استفاده از چک و سفته ایداعی را نداشته و در صورت اقدام،بار کیفری برای وی مترتب خواهد بود.
هر چند بسیاری از فعالان حوزه کار و انجمن های کارگری عمل مزبور یعنی اخذ چک و سفته را غیرقانونی تلقی می نمایند اما باید اذعان داشت در هیچیک از قوانین موضوعه ایران،این عمل ممنوع نبوده و با توجه به توافق طرفین مشکلی در اصل موضوع نیست.
مشکل از زمانی آغاز می شود که شعله اختلافات روشن شده و این مدارک ایداع شده در شرف اقدام حقوقی قرار می گیرد.
با توجه به اینکه رابطه فیمابین کارگر و کارفرما تعریف شده است می بایستی در قالب یک قرارداد منطبق با قانون با ذکر مشخصات چک و سفته ایداع شده،موارد و شرایط استفاده از آنها احصاء شود تا در صورت وقوع شرایط مزبور کارفرما حق استیفای حقوق قانونی خود از محل چک و سفته را دارا باشد که متاسفانه اکثریت کارفرمایان گرامی از کنار این مسئله به آسانی گذر می کنند.
در ادامه بیشتر در این خصوص خواهم نوشت ....
