کارهای سخت و زیان آور کارهایی است که در آن عوامل فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی، بیولوژیکی محیط کار غیراستاندارد بوده ودر اثر اشتغال بیمه شده تنشی به مراتب بالاتر از ظرفیت های طبیعی (جسمی و روانی) در وی ایجاد می شود که نتیجه آن بیماری شغلی و عوارض ناشی از آن باشد.
مشاغل سخت و زیان آور به دو گروه تقسیم می شوند:
الف- مشاغلی که صفت سخت و زیان آور با ماهیت شغلی وابستگی دارد اما می توان با بکارگیری تمهیدات بهداشتی، ایمنی و تدابیر فنی مناسب توسط کارفرما سختی و زیان آوری آنها را حذف نمود.
ب مشاغلی که ماهیتا سخت و زیان آور بوده و با بکارگیری تمهیدات بهداشتی، ایمنی و تدابیر فنی توسط کارفرما، صفت سخت و زیان آوری آنها کاهش یافته ولی کماکان سخت و زیان آوری آنها حفظ می گردد.
#کارفرمایان کارگاه های دایر که از تاریخ تصویب آیین نامه اجرایی مشاغل سخت و زیان آور تمام یا برخی از مشاغل آنها در #کمیته_های_بدوی_و_تجدیدنظر استانی یا شورایعالی حفاظت فنی، سخت و زیان آور شناخته شده یا می شود مکلفند ظرف #دو_سال از تاریخ ابلاغ تصمیم قطعی کمیته یا شورا حسب مورد نسبت به ایمن سازی عوامل و شرایط محیط کار مطابق حد مجاز و استاندارد های مشخص شده در قانون کار و آیین نامه های مربوط (مصوب شورایعالی حفاظت فنی) و سایر قوانین موضوعه در این زمینه اقدام و صفت سخت و زیان آوری مشاغل موضوع بند "الف" را حذف و نتیجه را کتباً به کمیته بدوی برای بررسی و تأئید گزارش نمایند.
توجه به این مسئله با عنایت به اینکه کارفرمایان مکلفند برای هر کارگر چهار درصد مضاف بر حق بیمه بپردازند و ضرب این مبلغ در سالهای خدمت و تعداد کارگران رقم قابل توجهی را بر دوش کارفرمایان تحمیل می کند،بسیار حائز اهمیت می باشد.
ضمن اینکه کارفرمایان مکلفند شاغلین در کارهای سخت و زیان آور را حداقل سالی یک بار به منظور آگاهی از روند سلامتی و تشخیص بهنگام بیماری و پیشگیری از فرسایش جسمی و روحی آنان توسط مراکز بهداشتی و درمانی مورد معاینه قرار داده و نتیجه را در پرونده های مربوط ضبط و یک نسخه از آن را به سازمان تأمین اجتماعی ارائه نمایند.
