بسیاری از کارفرمایان از این مسئله گله مندند که نیروی کار (کارآموز) پس از یادگیری حرفه موردنظر و درست در زمانی که کارفرما باید از ثمره آموزش و زحمات خود بهره گیری کند،مبادرت به ترک محل کار نموده و یا خود رأسا به انجام ان حرفه پرداخته و یا با مبلغ حقوق بیشتر به رقبای تجاری می پیوندند که در این مورد کارفرما،حتی با وجود داشتن قرارداد کار با کارگر نمیتواند مانعی برای کارگر ایجاد کند.
این اتفاق قاعدتا از عدم اطلاع کارفرمایان از قوانین حقوقی بوده و می توان با انعقاد قرارداد مخصوص آموزش با کارگر و تعیین وجه التزام و دیگر عوامل بازدارنده از وقوع آن جلوگیری نمود و کارگر را برای مدتی عرفی نزد خود نگاه داشت تا به اصطلاح زکات یادگیری حرفه از کارفرما را بپردازد.یکبار دیگر تاکید می کنیم فعالیت اقتصادی تنها منوط به داشتن فرم های بی خاصیت موجود نیست و هر رابطه ای باید توسط قراردادهای حقوقی پشتیبانی گردد تا خدای نکرده فعالیت تجاری کارفرما تحت الشعاع قرار نگیرد.
بزودی در یک کارگاه عملی به تبیین این موضوع خواهیم پرداخت.
