کارفرمانیوز مرجع مشاوره تخصصی کارفرمایان

مشاوره کسب و کار و فروش و بازاریابی وکیل و مشاور اداره کار مالی و مالیاتی و دیجیتال مارکتینگ

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «مدرس فروش و بازاریابی در مازندران» ثبت شده است

نقش زبان بدن در فنون مذاکره


کارفرمانیوز - برای شروع یک کسب‌وکار و رونق آن، به‌صراحت به صدها مذاکره احتیاج دارید، برخی از این مذاکره‌ها کوچک هستند، مثل بهترین قیمت برای چاپ بروشور و کارت‌های بیزینس، و برخی دیگر آن‌قدر مهم هستند که درصورتی‌که به نتیجه مطلوب نرسند، موفقیت شما را تحت تأثیر قرار می‌دهند.در این مذاکرات گاهی شما فروشنده هستید و گاهی خریدار، درهرصورت شما باید فنون و اصول مذاکره را بلد باشید برخی افراد به‌صورت خدادادی این مهارت را دارند اما بیشتر انسان‌ها باید از طریق تلاش و تجربه، این اصول را یاد بگیرند.

مذاکره و ارتباطات، مهارت‌های لازم در هر رابطه است. یادگیری کنترل سیگنال‌هایی که شما با بدن خود می‌فرستید یک‌راه عالی برای اطمینان در پیروزی مذاکره است. سیگنال‌هایی که بدن در حین مذاکره ارسال می‌کند، زبان بدن نام دارد.

بادی لنگوئج ((Body Language)) یا همان زبان بدن یکی از تکنیک‌های مهمی است که باید در مذاکرات خود از آن استفاده کنید. شما هم باید این حرکات را بشناسید تا رفتار طرف مقابل را تحلیل کرده و واکنش مناسب انجام دهید و هم باید این حرکات را در زمان‌های مناسب اجرا کنید، تا تأثیر مذاکرات شما بیشتر شود. بنابراین در مذاکرات باید به زبان بدن توجه کنید؛ درواقع به پیام‌هایی که خودتان برای خودتان ارسال می‌کنید، پیام‌هایی که برای طرف مقابل می‌فرستید و پیام‌هایی که او برای شما می‌فرستد.

زبان بدن تنها یک نشانه نیست

در ابتدا این نکته را به خاطر داشته باشید که زبان بدن تنها یک نشانه نیست، و از روی یک حالت، نمی‌توان تصمیم بگیریم. یک مذاکره‌کننده تنها با دیدن یک نشانه، تصمیم‌گیری نمی‌کند. در آنالیز زبان بدن باید چند نکته را باهم در نظر بگیریم. مثلاً باید چند حرکت دال بر اعتمادبه‌نفس در فرد وجود داشته باشد و تنها به محکم دست دادن او اکتفا نکنید، شاید محکم دست دادن از عادات شخصی او باشد.

زبان بدن خود را کنترل کنید و زبان بدن فرد مقابل را بشناسید

برای پیروزی و ایجاد یک مذاکره موفق، باید بر زبان بدن خود تسلط داشته باشید و در کنار صحبت‌ها خود از برخی از حرکات بدنی بیشتر استفاده کنید تا تسلط شما بر مذاکره بیشتر شده و طرف مقابل را تحت تأثیر قرار دهد. و با دقت بر زبان بدن فرد مقابل، ری اکشن مناسبی داشته باشید.

به نکات زیر در هنگام ورود فرد مقابلتان، در مذاکره دقت کنید :

در هنگام ورود فردی که قرار است با آن مذاکره کنید، به نوع راه رفتن آن دقت کنید، وقتی به شما نزدیک می‌شود، موقع دست دادن چه ری اکشنی نشان می‌دهد، آیا لبخند می‌زند و یا باحالت چهره جدی و خنثی به شما نگاه می‌کند، آیا تماس چشمی دارد و یا چشم خود را پنهان می‌کند؟؟ دست دادن با لبخند می‌تواند یک نشانه خوب و مثبت از طرف مقابل باشد و شما نیز می‌توانید این لبخند را بر لب داشته باشید تا نشان دهید که به مذاکره علاقه دارید و در این راستا ایده‌های بسیار خوبی آماده کرده‌اید.

نوع قرار گرفتن و ایستادن فرد در مقابل شما مهم است، چقدر از شما فاصله گرفته است، ایستادن و نزدیکی فرد نشان می‌دهد که همتای شما دوست دارد به شما نزدیک شود. اما اگر فاصله او از شما بیشتر از یکدست باشد، باید مراقب باشید زیرا این فرد دوست ندارد با شما صمیمی‌شود و از ابتدا برای ناسازگاری آمده است.

اگر یکی از پاهایش به سمت شما نشانه رفته است، یعنی علاقه مند است صحبتی را آغاز کند و مشتاق به مذاکره است. حتی فاصله پاها از هم مهم است. البته این مورد در مورد مردان صدق می‌کند زنان با توجه به طبیعت بدنشان سعی می‌کنند پاهایشان را نزدیک هم قرار دهند. در مردان، اگر پاها بیش از عرض شانه باشد، یعنی فرد می‌خواهد شروع‌کننده مذاکره باشد و سرانجام به پیروزی برسد و با این دید وارد مذاکره شده است.

اگر فرد مقابل؛ به‌صورت بی‌میل و شل با ما دست داد، یعنی می‌خواهد نشان دهد که از زور و اجبار وارد این مذاکره شده است. البته جهت دست فرد نیز در این مذاکرات مهم است که به‌صورت خلاصه‌وار به آن می‌پردازیم، مثلاً اگر در دست دادن، دست فرد در بالا قرار گیرد و کف دست آن رو به پایین باشد یعنی سلطه گری فرد را نشان می‌دهد. در مقابل کف دست رو به بالا نشان‌دهنده تطابق و اطاعت است. درصورتی‌که از هردو دست برای دست دادن استفاده می‌کند یعنی به دنبال ایجاد اعتماد و صداقت و کنترل مذاکره است. دست دادن عادی و مساوی نشان‌دهنده سازش و عدم تهدید است. پمپ کردن دست یعنی اشتیاق به مذاکره دارد و دست دادن محکم یعنی اعتمادبه‌نفس فرد بسیار بالا است.

به خوردن و آشامیدن فرد و استفاده از وسایل شخصی‌اش دقت کنید. این‌که آب را با آرامش می‌نوشد، چند بار در طول مذاکره آب نوشیده است که تعداد دفعات بالا می‌تواند نشان‌دهنده اضطراب فرد باشد.

زبان بدن در مذاکره

علاوه بر موارد بالا بهتر است با توجه به موضوع مذاکره از حرکات بدن زیر استفاده کنید:

در دست دادن بهتر است به‌اندازه ۴ تا ۵ ثانیه دست طرف مقابل را، نه بسیار محکم و نه زیاد شل بفشارید و با لبخند به چشمان او نگاه کنید. گرفتن بازوی فرد با یکدست دیگر اصلاً توصیه نمی‌شود.

سرخود را اندکی خم کنید

وقتی سر را اندکی خم کم می‌کنیم یعنی به شنیدن حرف‌های طرف مقابل علاقه نشان داده‌ایم و در حال گوش کردن به آن هستیم.

سر خود را تکان دهید

تکان دادن سر به‌منظور تأیید کردن حرف‌های طرف مقابل است، حتی اگر با نظر او مخالف هستید. این نشانه غیرکلامی باعث می‌شود تنش از مذاکره شما دور شود. البته این کار را به‌صورت افراطی و مصنوعی انجام ندهید.

تماس چشمی برقرار کنید

سعی کنید در طول مذاکره تماس چشمی برقرار کنید. زیرا این کار باعث می‌شود طرف مقابل، احساس کند که واقعاً به تمام صحبت‌های او گوش می‌دهید. این کار علاوه برنشان دادن توجه و علاقه شما به صحبت، میزان اعتمادبه‌نفس شما را هم نشان می‌دهد. البته اندازه تماس چشمی و تأثیر آن در فرهنگ‌های مختلف متفاوت است. مثلاً در آسیا تماس چشمی کمتر از اروپا و آمریکا است. در برخی اوقات درصورتی‌که به‌تنهایی از تماس چشمی استفاده کرده و ری اکشن دیگری نداشته باشید، این واکنش نوعی واکنش تهاجمی قلمداد می‌شود.

برای موفق شدن کپی کنید

محققان می‌گویند که دو نفر که در حل مذاکره در یک اتاق هستند، زبان بدن و حرکات یکدیگر را تقلید می‌کنند. تقلید زبان بدن یا حرکات شخص دیگری، حتی ناخودآگاه، نشان‌دهنده تمایل به ایجاد ارتباط است

بنابراین از این کار ابایی نداشته باشید. و درصورتی‌که فرد مقابل نیز این کار را انجام می‌دهد از آن برداشت مثبت داشته باشید. اما باز هم رعایت اصل افراط‌وتفریط مهم است و در صورت زیاده‌روی نتایج معکوس خواهد شد.

لبخند بزنید

لبخند هم نشانه خوبی در طول مذاکرات است. این کار باعث دید مثبت طرف مقابل به شما می‌شود. علاوه بر این، لبخند نشان می‌دهد که شما با اعتمادبه‌نفس، ایده‌هایی در جهت پاسخ به این مطالب دارید، و به‌اصطلاح دستتان پر است. البته نیش خند را با لبخند اشتباه نگیرید، زیرا نیش خند مذاکره را به پایان می‌رساند و حس منفی به وجود می‌آورد.

دست‌های خود را کنترل کنید

در تکان دادن دست‌ها و حرکات آن‌ها دقت کنید تا اعتمادبه‌نفس شما زیر سؤال نرود. فشردن دست‌ها نشان‌دهنده عصبانیت و استرس شما است دست‌های خود را مخفی نکنید زیرا نشان‌دهنده عدم اعتمادبه‌نفس است. درست‌ها را دقیقه زیر سینه و بر روی میز قرار دهید.

دست‌به‌سینه نباشید

زیرا یکی از پیام‌هایی که دست‌به‌سینه بودن، به‌طرف مقابل منتقل می‌کند این است که در برابر گفته‌های او مقاومت نشان می‌دهید و نمی‌خواهید آن را بپذیرید.

پاهایتان نیز مهم است

هرگز در حالت نشسته پاهای خود را باز نگذارید و یا آن را دراز نکنید به‌طوری‌که کف کفشتان از سمت طرف مقابل، قابل‌مشاهده باشد. وسایلی مانند کیف و یا کت خود را بر روی پاهایتان نگذارید. پاهایتان را محکم بر روی زمین قرار دهید تا نشان‌دهنده اراده و مصمم بودن شما باشد.

بدنتان را آرام و ریلکس کنید

هر حرکت غیرعادی که نشان‌دهنده اضطراب باشد بر روی مذاکره تأثیر منفی می‌گذارد. همتای شما باید ببیند که شما آرام و ریلکس هستید. این آرامش بدن را با سخنان نرم و غیرتهاجمی همراه سازید. در مذاکرات صبور باشد زیرا موضوعی که فواید آن برای شما روشن‌شده ازنظر طرف مقابل ناشناخته است.

پوکر فیس باشید (نقاب به چهره بزنید)

پوکر فیس یا همان چهره‌ای سرد و بی‌حالت است. به حالتی از چهره که هیچ احساسی در آن وجود نداشته باشد پوکرفیس میگوییم، درواقع اگر امتیازی را گرفتیم و یا امتیازی از دست دادیم نباید صورت ما ناراحت یا خوشحالی خاصی داشته باشد. در این صورت فرد متوجه می‌شود احساس واقعی ما در مورد نتایج مذاکره چیست.



منبع: lifehack.or


www.karfarmanews.irکارفرمانیوزپایگاه اطلاع رسانی کارفرمایان
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مشاور فروش و بازاریابی و وکیل اداره کار

مشاور کسب و کار فروش و بازاریابی

 

کارفرمانیوز - اصطلاح «تعادل بین کار و زندگی شخصی» تا حدی طی دهه گذشته شنیده شده که تقریبا به اصطلاحی بی‌معنا تبدیل شده است. در واقع این اصطلاح به هدفی مبهم و دور از ذهن بدل شده که عمدتا افراد مدعی تلاش در راستای تحقق آن هستند، اما به نظر نمی‌رسد کسی تماما به آن دست یافته باشد. در شرکت‌های منطقه سیلیکون‌ولی، جایی که کمبود خواب یک امتیاز محسوب می‌شود و ۴۰ ساعت کار هفتگی به نظر پدیده جدیدی نیست، داشتن زندگی شخصی هدفمند و منفک از کار، دیگر ارزش خود را از دست داده است و برخی حتی آن را مانعی بر سر راه موفقیت کاری تلقی می‌کنند. راج نارایانسوامی به عنوان مدیرعاملی با تجربه ۲۰ ساله در کسب و کارهای مستقر در سیلیکون ولی، درصدد است که مساله تعادل بین کار و زندگی شخصی را تحقق بخشد و توصیه‌هایی در خصوص تلاشی صحیح در راستای بهبود این جنبه در شرکتتان را به شما ارائه دهد.

تفکیک زندگی شخصی و کاری
 
کارکنان پرانرژی و شاداب، کارکنانی هستند که بهره‌وری بالایی دارند. تعداد غیرقابل باوری از تحقیقات به اثرات کار بیش از حد، استرس کاری و دیگر اثرات مخرب مربوط به هر دو (که تعداد معدودی از آنها در زیر فهرست شده‌اند) پرداخته‌اند. اینکه قادر باشیم در زمان مناسب کار خود را به پایان رسانده (فیزیکی و ذهنی) و محل کار را ترک کنیم و زمان خود را صرف چیزی کاملا بی ارتباط با کار کنیم، برای کاهش میزان استرس امری کلیدی محسوب می‌شود. طبق داده‌های به‌دست آمده اخیر از سوی اپلیکیشن خوشبختی (که در آن ۱۰ هزار کاربر به‌منظور ثبت سطوح مختلف خوشبختی در هر ساعت از روز، وارد این برنامه شدند)، اوج خوشبختی در هر روز به‌طور کلی حدود ساعت ۷ بعد از ظهر است؛ یعنی زمانی‌که افراد در منزل هستند و با افرادی که دوستشان دارند زمان می‌گذرانند، با دیگران معاشرت می‌کنند و مرحله دشوار روز خود را پشت سر گذاشته‌اند. به‌طور مشابه، مطالعات ۷۵ ساله در مورد خوشبختی و پیشرفت در بزرگسالان، به این نتیجه رسیدند که «روابط خوب، به ما شور و سلامتی بیشتری می‌بخشد.» کارکنان شایسته این هستند که فرصت پرورش روابط خود در خارج از محیط کار را داشته باشند و نکته مهم‌تر اینکه کارکنان و کارفرمایان به یک میزان از این مساله نفع می‌برند.
 
مشکل کجا است؟
 
زمانی که اضافه کاری به نظر یک مشغله ملی محسوب می‌شود، کارکنان به تدریج از ساعات کاری طولانی، احساس فشار خواهند کرد. بدیهی است که وقتی ما به شکل فزاینده‌ای به دنبال یک نیروی کار همراه هستیم و از کارکنانی که ۵۰ تا ۶۰ ساعت در هفته کار می‌کنند انتظار می‌رود که حتی در اندک زمان غیرکاری خود نیز از طریق ایمیل، تلفن و... در دسترس باشند، تعجبی نخواهد داشت که ایجاد تعادل بین کار و زندگی شخصی در پنج سال گذشته، طبق نظرسنجی ارنست و یونگ، در نظر کارکنان «امری بسیار دشوار» تلقی شود.
 
سه دلیل وجود دارد که توضیح می‌دهد چرا این مساله اثری منفی بر شما و کسب و کارتان دارد:
 
1- بهره‌وری شما به اندازه‌ای نیست که تصور می‌کنید. بنابر گزارش‌های رسیده، کارکنان به‌طور متوسط در هر روز کاری ۵۰ دقیقه را به فعالیت‌های غیرکاری تخصیص می‌دهند و این امری بسیار محتمل است که این رقم گزارش شده، به طرز قابل توجهی کمتر از رقم حقیقی باشد. تحقیقات بیشتر نشان می‌دهد که بهره‌وری کارکنان پس از ۵۰ ساعت در هفته، به طرز قابل توجهی افت می‌کند، به حدی که کارمندی که ۷۰ ساعت در هفته کار می‌کند، بهره‌وری برابری با کارمندی که ۵۵ ساعت در هفته کار می‌کند، دارد و در نهایت، این ۱۵ ساعت کار اضافه، هیچ ثمره‌ای ندارد.
 
2- سلامتی خود را به خطر می‌اندازید. طبق اعلام موسسه استرس آمریکا، رابطه متقابل بین استرس کاری و حملات قلبی، به‌طور گسترده‌ای اثبات شده است، به حدی که در شهرهای لس‌آنجلس، نیویورک و چند منطقه دیگر، هر افسر پلیسی که در حین کار یا خارج از ساعات کاری دچار حمله قلبی می‌شود، به احتمال زیاد بر اثر کارش بوده و با بهبود شرایط کاری، این مشکل برطرف می‌شود. استرس ناشی از کار، اثر مخرب به اثبات رسیده‌ای برای سلامت کارکنان محسوب می‌شود و سالانه حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیارد دلار ضرر بر کسب‌وکار مربوطه به‌دلیل فقدان بهره‌وری، وارد می‌آورد.
 
3- این یک مساله جنسیتی است. کارکنان زن تمام وقت و خانه‌دار، در مقایسه با همتایان مرد خود، مقدار نامتناسبی از حجم کار منزل و مراقبت از فرزندان را نیز عهده دار هستند (که اصطلاحا کار دوشیفته نامیده می‌شود). مطالعه‌ای اخیر از سوی مجله HBR، نشان می‌دهد که ۶۰ درصد از مدیران اجرایی مرد، همسرانی دارند که به صورت تمام وقت در خارج از منزل کار نمی‌کنند تا بتوانند امور مربوط به خانواده را نیز انجام دهند. این در حالی است که صرفا ۱۰درصد از مدیران اجرایی خانم این شرایط را دارند.
 
نکته آخر: آیا شما به دنبال پس‌انداز پول از طریق هزینه‌های بیمه، کاهش غیبت و ترک خدمت، افزایش بهره‌وری و داشتن کارکنانی شادتر، سالم‌تر و پرانرژی‌تر هستید؟ اگر حقیقتا این اهداف را دارید، به فرهنگ تعادل بین کار و زندگی شخصی، متعهد شوید.
 
شادابی کارکنان در افزایش بهره وری
 
راه‌های مختلفی برای تقویت فرهنگ تشویق توازن بین کار و زندگی شخصی، وجود دارد:
 
1- سیاست مرخصی «یا در فرصت مقرر از آن استفاده کن یا قیدش را بزن» را در نظر بگیرید. اگرچه سیاست‌های مربوط به مرخصی‌های نامحدود و بدون حقوق، اخیرا جاذبه‌ای ایجاد کرده است، اما مطالعات نشان داده‌اند که روش «یا در فرصت مقرر از آن استفاده کن یا قیدش را بزن»، (سیاستی که امکان انتقال مرخصی‌های انباشت شده به سال بعد را نمی‌دهد)، در انگیزه بخشی به کارکنان جهت گرفتن مرخصی، به مراتب موثرتر است. این روش به عنوان پاداش، شرکت را از هر گونه بدهی به کارکنان در خصوص مرخصی استفاده نشده، مبرا می‌سازد.
 
2- استفاده از زمان‌های انعطاف‌پذیر و روزهایی که می‌توان در منزل، کار را انجام داد. نظرسنجی «انجمن مدیریت منابع انسانی» نشان می‌دهد کارکنانی که در منزل کار می‌کنند، ۱۳ درصد بیش از همتایانی که در اداره کار می‌کنند، بهره‌وری دارند. زمان انعطاف‌پذیر، نیز چنین منفعتی دارد. اخیرا گزارشی نشان داده است که چگونه این گزینه می‌تواند حفظ کارکنان را بهبود بخشد. البته، توانایی کار در منزل یا برنامه‌ریزی ساعات کاری، به شدت به نقش کارمند مربوطه بستگی دارد و گزینه‌ای عملی برای تمامی کارکنان نیست. حتی تغییرات جزئی در برنامه‌ریزی (که به کارکنانی که مسافت کار تا منزلشان زیاد است، امکان رفت و آمد پیش از برخورد با ساعات شلوغی را می‌دهد) نیز می‌تواند تغییرات زیادی در میزان رضایت کارکنان ایجاد کند.
 
3- ساختاربندی اندیشمندانه فرهنگ. آیا جلسات آخر وقت مانع رسیدن افراد به خانه در ساعت مناسب می‌شود؟ اقدامات اجتماعی دفتر شما، مشخصا دوستدار خانواده نیست؟ آیا با تدارک شام برای کارکنان، ماندن تا آخر وقت را در آنها تشویق می‌کنید؟ ترفندهای زیرکانه‌ای وجود دارد که از طریق آنها می‌توانید مانع بی‌تعادلی بین کار و زندگی شخصی کارکنان شوید. برای مثال در نظر گرفتن پذیرایی صبحانه و ناهار و ایجاد ساعاتی شاد با میزبانی کارکنان. این تغییرات کوچک می‌تواند تا حد زیادی تنشی را که کارکنان (به‌خصوص کارکنانی که نقش پدری یا مادری نیز دارند) بین کار و منزل خود احساس می‌کنند، کاهش دهد.
 
4- آموزش کارکنان. برنامه‌ای آموزشی برای آگاهی رسانی به کارکنان در خصوص اهمیت تعادل بین کار و زندگی شخصی و تجهیز آنها به ابزارهای مختلف جهت کسب اهداف را اجرایی کنید. این کار می‌تواند در قالب یک سمینار، وبینار یا حتی سخنرانی از سوی افراد متخصص استخدام شده، انجام شود. همچنین روش خوبی است که با نشان دادن تعهد خود به حمایت از کارکنان خود در این راستا، «خودِ شما نیز وارد عمل شوید».
 
در نهایت، مهم‌ترین توصیه‌ای که می‌توان کرد این است که خودتان الگویی برای کارکنانتان باشید، زیرا هیچ سیاستی موثرتر از این نیست که مدیر یک شرکت با عمل خود از این مساله حمایت کند. اگر مدیران اجرایی مرتبا تا دیروقت کار کنند، از مرخصی و تعطیلات خود استفاده نکنند و در ساعات غیرکاری به ایمیل‌ها پاسخ دهند، هنجارهایی این‌چنینی برای کارکنان آنها نیز ایجاد می‌شود. البته، روزهایی خواهد بود که شما مجبورید تا دیروقت یا در تعطیلات کار کنید، یا به ایمیل‌های دریافتی پس از شام پاسخ دهید. مهم این است که این یک استثنا تلقی شود نه هنجار. در شرکت رپلیکان، کار حقیقی ۹ صبح تا ۵ بعد از ظهر وجود دارد. این امری غیرمعمول نیست که صرفا تعداد معدودی از کارکنان پس از ساعت ۶ بعد از ظهر همواره در دفتر مانده باشند. اگر شما در ساعات غیراداری ایمیلی را ارسال کنید، امری غیرمعمول نیست که تا صبح روز بعد برای پاسخ منتظر بمانید. این مساله عمدتا برای کارکنان تمامیِ سطوح شرکت رپلیکان اعم از تیم اجرایی، صدق می‌کند و این شیوه به هیچ وجه مانع موفقیت و پیشرفت این شرکت نشده است. در سال ۲۰۱۳، این شرکت برنامه‌ای را اجرایی کرد و از آن زمان تاکنون، روندی رو به پیشرفت را طی کرده است که تاکنون به لطف تعهد شرکت به آرام‌سازی و سرزنده‌سازی کارکنان در زمان‌های خارج از ساعات کاری است.
 
 
 
 
منبع: entrepreneur.com
 
 
www.karfarmanews.irکارفرمانیوزپایگاه اطلاع رسانی کارفرمایان

 

 

 دیدن رزومه گروه مشاوران کارفرمانیوز

 

 

 

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مشاور فروش و بازاریابی و وکیل اداره کار