همه چیز درباره مالیات بر افزایش سرمایه

مشاوره تخصصی امور مالیاتی ویژه کارفرمایان

افزایش سرمایه چیست؟

معمولأ شرکت‌ها برای تأمین مالی و یا اصلاح ساختار دارایی‌ها و ساختار‌مالی شرکت اقدام به افزایش سرمایه می‌کنند. جهت درک بهتر مطلب، ما روش‌های افزایش سرمایه را به‌صورت زیر دسته بندی کرده‌ایم:

از محل آورده نقدی و مطالبات حال شده سهامداران یا از محل سود انباشته
از محل تجدید ارزیابی دارایی‌ها
از محل صرف سهام

اینکه برای افزایش سرمایه، در هر یک از روش‌های فوق چگونه عمل می‌شود، موضوع این مقاله نیست اما مسئله مهم این است که افزایش سرمایه به هر شکلی که صورت گیرد، به‌طور کلی موادی از قوانین مالیات‌های مستقیم، بخشنامه‌ها و همچنین قانون تجارت را هم با خود درگیر می‌کند که اهم قوانین مالیاتی درگیر در این موضوع به شرح زیر می‌باشند:

مواد ۴۸ و ۵۱ قانون مالیات‌های مستقیم که به ترتیب به موضوع مالیات حق تمبر و در صورت عدم پرداخت آن در موعد مقرر، به میزان جریمه آن می‌پردازد.
تبصره ۲ ماده ۱۴۳ قانون مالیات‌های مستقیم که در خصوص افزایش سرمایه از محل اندوخته صرف سهام موضوعیت دارد.
بند ۷ ماده ۱۴۸ قانون مالیات‌های مستقیم که به قابل قبول بودن مالیات پرداختی از بابت حق تمبر اشاره دارد.
تبصره ۱ ماده ۱۴۹ قانون مالیات‌های مستقیم که به تجدید ارزیابی دارایی‌ها پرداخته است.

در این مقاله سعی داریم اثرات مالیاتی در هریک از روش‌های افزایش سرمایه را بررسی کنیم. از شما خواننده عزیز، خواهشمندیم که این مقاله را با دقت تمام دنبال کنید. امیدوار هستیم که برای شما جالب و کاربردی باشد.

۱- افزایش سرمایه از محل آورده نقدی و مطالبات حال شده سهامداران یا از محل سود انباشته

آسوده ترین راه از نظر قوانین مالیاتی و سایر بخشنامه‌ها، همین روش افزایش سرمایه است. هنگام افزایش سرمایه از محل آورده نقدی و مطالبات حال شده سهامداران و یا افزایش سرمایه از محل سود انباشته، شرکت تنها درگیر با مواد ۴۸ و ۵۱ قانون مالیات‌های مستقیم خواهد بود که ابتدا به شرح آنها می‌پردازیم و سپس با مثال، کاربرد آنها را نشان می‌دهیم.

۱-۱- مالیات حق تمبر سرمایه: مطابق با ماده ۴۸ قانون مالیات‌های مستقیم، کلیه شرکت‌های ایرانی به استثنای شرکت‌های تعاونی به قرار نیم درهزار مشمول حق‌تمبر سهام  یا سهم الشرکه، خواهند بود. حسابداران باید توجه کنند که، شرکت‌ها در دو نقطه با این نوع از مالیات که نوعی از مالیات بر دارایی است، مواجه هستند:

الف- هنگام ثبت شرکت: مهلت پرداخت مالیات حق تمبر ثبت سرمایه شرکت، تا دو ماه از تاریخ ثبت قانونی شرکت در اداره ثبت شرکت‌ها می‌باشد.
ب- هنگام افزایش سرمایه: مهلت پرداخت مالیات حق تمبر افزایش سرمایه شرکت،  تا دو ماه از تاریخ ثبت افزایش سرمایه در اداره ثبت شرکت‌ها می‌باشد. همچنین افزایش سرمایه در مورد شرکت‌هایی که قبلأ سرمایه خود را کاهش داده اند( مانند شرکت‌هایی که بر اثر زیان‌های وارده حداقل نصف سرمایه شرکت را از دست داده‌ و مجمع فوق‌العاده  به انحلال شرکت ندهد که باید مطابق ماده ۱۴۱ قانون تجارت سرمایه شرکت را به مبلغ موجود کاهش دهند) تا میزانی که مالیات حق تمبر آن پرداخت شده است مشمول مالیات مجدد حق تمبر نخواهند بود. این مورد برای شرکت‌های ادغام یا ترکیب شده تا سقف مجموع سرمایه‌های ثبت شده آنها می‌باشد.

فرض کنید شرکت آلفا، با سرمایه ثبتی به مبلغ یک میلیارد ریال در تاریخ ۹۰/۰۱/۱۵ در اداره ثبت شرکت‌ها ثبت و مالیات حق تمبر ثبت سرمایه شرکت در موعد مقرر پرداخت شده است. این شرکت در تاریخ ۹۷/۰۶/۰۱ سرمایه خود را تا مبلغ هفتصد میلیون ریال، کاهش داده و  در تاریخ ۹۸/۰۱/۳۱ تصمیم به افزایش سرمایه از محل آورده نقدی سهامداران به مبلغ هشتصد میلیون ریال را دارد. این افزایش سرمایه در تاریخ ۹۸/۰۲/۳۱ در اداره ثبت شرکت‌ها به ثبت رسید.

اکنون سرمایه شرکت مبلغ هفتصد میلیون ریال و مالیات حق تمبر سرمایه شرکت به میزان یک میلیارد ریال پرداخت شده است. بنابراین مبلغ سیصد میلیون ریال از مبلغ افزایش سرمایه، مشمول مالیات حق تمبر نخواهد بود. شرکت آلفا بابت پانصد میلیون ریال مازاد بر سرمایه ثبتی اولیه، باید معادل نیم در هزار(۰٫۰۰۰۵) مالیات حق تمبر افزایش سرمایه پرداخت کند. اگر شرکت آلفا این مالیات را در موعد مقرر پرداخت کند، مبلغ آن دویست و پنجاه هزار ریال خواهد بود.

۲-۱- جریمه عدم پرداخت مالیات حق تمبر سرمایه:مطابق ماده ۵۱ قانون مالیات‌های مستقیم، در صورتی‌که مالیات حق تمبر در موعد مقرر پرداخت نگردد. این عدم پرداخت، علاوه بر پرداخت اصل مالیات، مشمول جریمه ای معادل دو برابر آن هم خواهد بود.

با توجه به مثال قبل، اگر شرکت آلفا بعد از تاریخ ۹۸/۰۴/۳۱ یعنی بعد از دوماه مهلت قانونی، اقدام به پرداخت مالیات حق تمبر افزایش سرمایه کند،  باید مبلغ هفتصد و پنجاه هزار ریال نیز پرداخت کند که براساس بند ۷ ماده ۱۴۸ قانون مالیات‌های مستقیم فقط مبلغ دویست و پنجاه هزار ریال اصل مالیات حق تمبر افزایش سرمایه به عنوان هزینه قابل قبول برای شرکت، محاسبه می‌گردد.

۳-۱- معافیت‌های حق تمبر:

مطابق ماده ۴۸ قانون مالیات‌های مستقیم، شرکت‌های تعاونی مشمول پرداخت حق تمبر نمی‌باشند.
مطابق ماده ۲۷ قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر، شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار یا بازار خارج از بورس موضوع قانون بازار اوراق بهادار که از محل آورده نقدی یا مطالبات حال شده سهامداران افزایش سرمایه می‌دهند، از پرداخت حق تمبر ماده ۴۸ قانون مالیات‌های مستقیم و تبصره آن معاف می‌باشند.
مطابق بخشنامه شماره ۲۰۰/۹۴/۱۳ مورخ ۹۴/۰۲/۰۸ و مقررات ماده ۱۳ قانون چگونگی اداره مناطق آزاد تجاری مصوب ۷۲/۰۶/۰۷ و اصلاحات بعدی آن، اشخاص حقیقی و حقوقی که در منطقه به انواع فعالیت‌های اقتصادی اشتغال دارند، نسبت به هر نوع فعالیت اقتصادی در منطقه آزاد از تاریخ بهره‌برداری مندرج در مجوز به مدت بیست سال از پرداخت مالیات بر درآمد و دارایی موضوع قانون مالیات‌های مستقیم معاف خواهند بود. همانگونه که قبلأ عنوان کردیم مالیات حق تمبر، نوعی مالیات بر دارایی است.

لازم به توضیح است که، هزینه ثبت سرمایه  شرکت با هزینه مالیات حق تمبر سرمایه شرکت  متفاوت است، هزینه ثبت سرمایه شرکت‌ها مطابق با ماده ۱۰ قوانین اداره ثبت شرکت‌ها تعیین می‌شود

۲- افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی دارایی ها

با توجه به شرایط تورمی کشور، برخی شرکت‌ها جهت بهبود ساختار دارایی‌ها و سرمایه شرکت اقدام به تجدیدارزیابی دارایی‌های خود می‌کنند. مطابق با استانداردهای حسابداری، انجام تجدید ارزیابی از یک سو موجب شناسایی درآمدی می‌شود که هنوز تحقق‌نیافته و از سوی دیگر موجب افزایش مبلغ دفتری دارایی تجدید ارزیابی شده و به تبعه آن افزایش هزینه استهلاک می‌گردد. با توجه به تبصره ۱ ماده ۱۴۹ قانون مالیات‌های مستقیم، افزایش بهای ناشی از تجدید ارزیابی دارایی‌های اشخاص حقوقی، با رعایت استانداردهای حسابداری مشمول پرداخت مالیات بر درآمد نیست اما هزینه استهلاک ناشی از افزایش تجدید ارزیابی هم به عنوان هزینه قابل قبول مالیاتی تلقی نمی‌گردد.

طبق بند ۴۲ استاندارد حسابداری شماره ۱۱، مازاد تجدید ارزیابی به‌عنوان یک درآمد غیرعملیاتی تحقق نیافته در سرفصل حقوق صاحبان سرمایه منعکس می‌شود. از آنجا که مازاد مزبور درآمد تحقق نیافته است، بنابراین افزایش سرمایه به‌طور مستقیم، از محل آن مجاز نیست، مگر در مواردی که به موجب قانون تجویز شده باشد. به استناد بند (ز) تبصره ۱۰ ماده واحده قانون بودجه سال ۹۷ شرکت‌هایی که بر اثر زیان‌های وارده حداقل نصف سرمایه شرکت را از دست داده‌ و مجمع فوق العاده  به انحلال شرکت ندهد که مطابق ماده ۱۴۱ قانون تجارت سرمایه شرکت را به مبلغ موجود کاهش داده‌اند، می‌توانند تنها بخشی از مبلغ مازاد تجدید‌ارزیابی شناسایی شده را در صورت داشتن شرایط، به حساب سرمایه منتقل کنند تا از شمولیت ماده ۱۴۱ اصلاحیه قانون تجارت خارج شوند و مابقی در حساب مازاد تجدید ارزیابی در بخش حقوق صاحبان سهام باقی بماند، پس افزایش سرمایه از محل مازاد تجدید ارزیابی به موجب قانون تجویز شده و از منظر استانداردهای حسابداری هم پذیرفته شده است.

مطابق تبصره ۱ ماده ۱۴۹ قانون مالیات‌های مستقیم،  افزایش بهای ناشی از تجدید ارزیابی دارایی‌های اشخاص حقوقی، با رعایت استانداردهای حسابداری مشمول پرداخت مالیات بر درآمد نیست. اما مطابق ماده ۱۰ آیین نامه اجرایی تبصره ۱ ماده ۱۴۹ اصلاحی قانون مالیات‌های مستقیم افزایش سرمایه از محل مازاد تجدید ارزیابی به منزله عدم رعایت استانداردهای حسابداری و همچنین تحقق درآمد در آن سال بوده و مشمول مالیات بردرآمد با نرخ ۲۵% خواهد بود.

بنابراین تا به اینجا، هنگام تجدید ارزیابی دارایی‌ها، شرکت بابت افزایش سرمایه از این محل، مطابق ماده ۴۸ قانون مالیات‌های مستقیم و مطابق ماده ۱۰ آیین نامه اجرایی تبصره ۱ ماده ۱۴۹ اصلاحی قانون مالیات‌های مستقیم به ترتیب مشمول نیم در هزار مالیات حق تمبر افزایش سرمایه و همچنین ۲۵%مالیات بر درآمد خواهد شد.

باید به اطلاع رساند که در حال حاضر مطابق بند (ز) بودجه سال ۹۷- انتقال مازاد تجدید ارزیابی شرکت‌ها، موضوع ماده ۱۴۹ قانون مالیات‌های مستقیم به حساب افزایش سرمایه با رعایت شروط ذیل بلامانع است و مشمول مالیات به نرخ صفر خواهد بود. همچنین در تاریخ ۹۸/۰۳/۱۳ این معافیت طبق بخشنامه ای تا پایان سال ۹۸ تمدید گردید:

شرکتهای مذکور باید براساس صورتهای مالی عملکرد سال ۱۳۹۶ مشمول ماده ۱۴۱  لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت شده باشند. به عبارتی صورت‌های مالی سال ۹۶ آن‌ها،زیان‌بودن آن‌ها را نشان دهد.
شرکتهای مذکور باید با این تجدید ارزیابی از شمول ماده ۱۴۱ لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت خارج شوند. به عبارتی زیان شرکت‌های بند الف که قبلأ کاهش سرمایه داده‌اند  از طریق افزایش سرمایه از محل مازاد تجدید ارزیابی دارایی‌ها، کاهش سرمایه آن‌ها جبران شود.
اگرچه موضوع افزایش سرمایه از محل مازاد تجدید ارزیابی با ابهاماتی هم از نظر استانداردهای حسابداری و هم قوانین مالیاتی مواجه هست. در هر حال افزایش سرمایه از محل مازاد تجدید ارزیابی تا پایان سال ۹۸ فقط مشمول نیم در هزار مالیات حق تمبر افزایش سرمایه خواهد بود.

۳- افزایش سرمایه از محل صرف سهام

ممکن است افزایش سرمایه از محل صرف سهام، مقداری ناآشنا باشد بنابراین توضیحات و مثالی را در این خصوص ارایه می‌کنیم. به مابه‌التفاوت ارزش اسمی و وجوه دریافتی بابت سهام، صرف سهام گفته می‌شود. به‌عبارت‌دیگر صرف سهام مبلغ مازاد ارزش بازار نسبت به ارزش اسمی سهام است که در سرفصل حقوق صاحبان سهام منعکس می‌شود اما نکته مهم این است که بر اساس قانون تجارت ازآنجاکه صرف سهام بخشی از سهام محسوب نمی‌شود، نمی‌توان آن را در حساب سرمایه منظور کرد. اما شرکت می‌تواند صرف سهام را با حفظ حق تقدم و یا با سلب حق تقدم انجام دهد و به‌صورت سهام جدید به سهامداران قبلی بدهد.

فرض کنید، شرکت آلفا ۲۰،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰ریال سرمایه با تعداد ۲۰،۰۰۰،۰۰۰برگ سهام دارد. بنابراین قیمت اسمی هر سهم، مبلغ ۱،۰۰۰ریال می‌باشد. در حال حاضر قیمت بازار هر سهم ۴،۰۰۰ریال می‌باشد. شرکت تصمیم به افزایش سرمایه ۱۰۰درصدی دارد پس از طریق پذیره‌نویسی ۲۰،۰۰۰،۰۰۰برگ سهام ۲،۰۰۰ریالی منتشر میکند. با فروش ۶،۰۰۰،۰۰۰برگ سهام پذیره نویسی شده به قیمت بازار، یعنی ۴،۰۰۰ریال مبلغ ۲۴،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰ریال عاید شرکت می‌گردد. بنابراین علاوه بر افزایش ۱۰۰درصدی سرمایه مبلغ ۴،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰ریال هم صرف سهام ایجاد شده که بین سهامداران قبلی تقسیم و به حساب سرمایه منظور می‌گردد. به این اقدام افزایش سرمایه از محل صرف سهام گویند.

با عنایت به مقررات تبصره ۲ ماده ۱۴۳ قانون مالیات‌های مستقیم در شرکت­های سهامی پذیرفته شده در بورس اندوخته صرف سهام مشمول مالیات مقطوع به نرخ نیم درصد (۵/۰%) خواهد بود و به این‌درآمد مالیات دیگری تعلق نمی‌گیرد. شرکتها مکلف‌­اند تا پایان ماه بعد از تاریخ ثبت افزایش سرمایه آن را به حساب سازمان امور مالیاتی کشور واریز‌کنند.
 

منبع : www.persianhesab.com

همه چیز درباره کارگران فصلی

مشاوره تخصصی قانون کار ویژه کارفرمایان

1-  فعالیت های فصلی چه فعالیت هائی هستند؟

فعالیت های فصلی کارهائی هستند که بنا به ماهیت خود در مقاطع مشخص و معینی از سال انجام می شوند مانند فعالیت های کشاورزی، ماهیگیری و یا برخی ازفعالیت های کارخانجات قند، برنج کوبی و نظایر آن. کسانیکه در فعالیت های فصلی بکار اشتغال داشته باشند کارگران فصلی نامیده می شوند.

2- تعدادی از کارگران فصلی در دو سال گذشته به دلیل نیاز کارگاه پس از اتمام فصل کار نیز مشغول کار بوده اند، آیا این کارگران هنوز هم فصلی شناخته می شوند؟

چنانچه کارگر یا کارگرانی که اصولاً در مشاغل غیرمستمر و فصلی کارگاه اشتغال بکار داشته و تنها در یکی دو سال گذشته بنا بضرورت پس از اتمام فصل کار بکار ادامه داده اند، در صورتی که در ماهیت مشاغل آنها تغییر عمده ای داده نشده باشد مادامی که در مشاغل قبلی اشتغال داشته باشند همچنان کارگر فصلی شناخته می شوند.

3- رابطه کارگران فصلی با کارفرما در غیر فصل کار چگونه است؟ آیا برای این مدت استحقاق دریافت مزد دارند؟ سابقه کار این کارگران چگونه محاسبه می شود؟

در غیر فصل کار رابطه کارگری و کارفرمایی بین کارگر فصلی و کارفرما بحالت تعلیق در آمده و با توجه به قرارداد کار اولیه و قبول شرایط کار از سوی کارگر، برای غیرفصل کار، مزدی پرداخت نخواهد شد ضمناً در موقع محاسبه سنوات خدمت نیز تنها مجموع فصول کار بعنوان سابقه کار مفید ملاک عمل قرار خواهد گرفت.

4- چنانچه یکی از کارگران فصلی در غیرفصل کار فوت نماید آیا حق سنوات موضوع نظریه شورای عالی کار به وراث او تعلق خواهد گرفت؟

سوابق کار کارگران فصلی که رابطه کاری و مزدی آنان در محدوده زمانی بین خاتمه فصل کار تا شروع فصل کار بعدی بطور موقت قطع می گردد در هر حال محفوظ بوده و در صورت فوت این قبیل کارگران در فاصله بین دو فصل کار مشمول مزایای سنوات خدمت موضوع نظریه مورخ 27/7/70 شورایعالی کار خواهند بود که به وراث قانونی آنان پرداخت می شود.

5- آیا در کارهای فصلی نوعی خاص از قرارداد کار مورد استفاده قرار می گیرد یا هر سه نوع قرارداد کار یعنی موقت، کار معین و دائم در کارهای فصلی نیز می تواند منعقد شود؟

نوع قرارداد کار ارتباطی با فصلی بودن و یا نبودن کار موضوع آن قرارداد نداشته و در هر یک از انواع سه گانه قرارداد کار، کار می تواند فصلی باشد. ضمناً در مورد کارهای فصلی تعطیل موقت فعالیت به عللی که فصلی بودن کار اصولاً در ارتباط با آن علل مورد پیدا می کند را منطقاً و به تبع قانوناً نمی توان به قوه قهریه و یا حوادث غیرقابل پیش بینی مورد نظر در ماده 30 قانون کار منتسب نمود و ثانیاً پرداخت دستمزد و مزایای مقرره در قرارداد کار به کارگر در فاصله زمانی دو فصل کار و یا در فعالیت‌های غیر فصلی در مدت تعطیل موقت موضوع ماده 30 موکول به پیش بینی آن در قرارداد کار اولیه و یا الحاق شفاهی یا کتبی بعدی آن خواهد بود.

6-چنانچه فعالیت یک واحد دایمی باشد اما همه ساله مقطع معینی از سال را کارگاه فعالیت نکند آیا اطلاق کار فصلی به آن صحیح می‌باشد؟

چنانچه تعطیل کارخانه در مقطع معینی از سال امری استثنایی نبوده و همه ساله تکرار می شود اطلاق صفت فصلی به فعالیت شرکت بلااشکال می باشد. ضمناً در فعالیتهای فصلی تعطیل کار در دوره زمانی حد فاصل پایان فصل کار و شروع فصل بعدی در طبیعت این نوع فعالیت‌ها مستتر بوده و کارگران با اشتغال در این فعالیتها به میل و اراده خود آنرا پذیرا می شوند و لذا نمی توان آنرا در زمره بیکاریهای بلااراده مورد نظر در قانون بیمه بیکاری دانست.
 

همه چیز درباره کارآموز و کارآموزی

وکیل و مشاور اداره کار کارفرما پاسخ می دهد

1- آیا کارآموزان نیز مشمول قانون کار هستند؟

به استناد ماده پنج قانون کار، کلیه کارگران، کارفرمایان، نمایندگان آنان و کارآموزان و نیز کارگاهها مشمول مقررات این قانون می باشند ضمناً مقررات مربوط به تعریف کارآموز و قرارداد کارآموزی در مواد 112 الی 118 آمده است.

2- چنانچه کارفرما مانع ادامه کارآموزی کارگر شود تکلیف چیست؟

چنانچه کارفرما قبل از پایان مدت، بدون دلیل موجه مانع ادامه کارآموزی کارگر شود و از این طریق خسارتی به وی وارد گردد کارگر می تواند به مراجع حل اختلاف مندرج در این قانون مراجعه و مطالبه خسارت نماید.

3- کارگری که پس از طی دوره آموزش و تحصیل در مراکز کارآموزی حاضر به ادامه کار در کارگاه قبلی نباشد با وی چگونه برخورد می شود؟

در صورتی که کارآموز پس از اتمام کارآموزی حاضر به ادامه کار در کارگاه نباشد کارفرما می تواند برای مطالبه خسارت مندرج در قرارداد کارآموزی به مراجع حل اختلاف موضوع این قانون مراجعه و تقاضای دریافت خسارت نماید.

4- کارآموزانی که بین 15 تا 18 سال سن داشته و برای مدتی معین که زائد بر سه سال نباشد در کارگاهی معین به کارآموزی توأم با کار اشتغال دارند تابع چه مقرراتی هستند؟

افرادی که به موجب قرارداد کارآموزی به منظور فراگرفتن حرفه ای خاص، برای مدت معین که زائد بر سه سال نباشد در کارگاهی معین به کارآموزی توام با کار اشتغال دارند، مشروط بر آنکه سن آنها از 15 سال کمتر نبوده و از 18 سال تمام بیشتر نباشد تابع مقررات مربوط به کارگران نوجوان مذکور در مواد 79 الی 84 این قانون خواهند بود ولی ساعت کار آنان از شش ساعت در روز نباید تجاوز نماید.

5- رابطه کارگرانی که از سوی کارفرما به مراکز کارآموزی معرفی می شوند در طول مدت کارآموزی با کارگاه چگونه است و حقوق و مزایای آنها به چه نحو خواهد بود؟

با عنایت به ماده 113 قانون کار، مدت کارآموزی کارگران شاغلی که مطابق تبصره یک ماده 112 این قانون برای کارآموزی در یکی از مراکز کارآموزی پذیرفته می‌شوند از هر لحاظ جزء سوابق کارگران ذیربط بوده و این قبیل کارگران نیز همانند سایر کارگران شاغل در کارگاه در مدت مزبور از کلیه مزایای قانونی منجمله عیدی و پاداش، مرخصی استحقاقی، افزایشات ناشی از اجرای مصوبات مزدی شورایعالی کار برخوردار خواهند بود.

6-مراکز کارآموزی چه نوع مراکزی هستند و تفاوت آنها با آموزشگاههای فنی و حرفه ای آزاد چه می باشد؟ 

مراکز کار آموزی پیش بینی شده در مبحث اول فصل پنجم قانون کار مراکزی هستند که توسط وزارت کار و امور اجتماعی راساً و یا با همکاری واحدهای صنعتی، تولیدی و خدماتی (مراکز جوار کارگاه و بین کارگاهی،) ایجاد شده و جدا از آموزشگاههای فنی و حرفه ای آزاد می باشند که وسیله اشخاص حقیقی یا حقوقی و با کسب پروانه از وزارت کار و امور اجتماعی تاسیس می گردند. متذکر می گردد افرادی که در کارگاهی معین به عنوان کارآموز به کارآموزی توام با کار اشتغال دارند می بایستی اولاً دارای قرارداد کارآموزی بوده و ثانیاً سن‌ آنها از 15 سال کمتر نبوده و از 18 سال تمام نیز بیشتر نباشد.

7- تعهد ادامه کار در واحد مربوط به میزان حداقل دو برابر مدت کارآموزی شامل چه نوع کارآموزانی می شود؟

تعهد اشتغال بکار به میزان حداقل دو برابر مدت تحصیل صرفاً در مورد انجام کارآموزی کارگرانی که مطابق توافق کتبی منعقده با کارفرما به مراکز کارآموزی معرفی می شوند در بند “ب” ماده 114 قانون کار پیش بینی شده است که طبیعتاً چنانچه ترتیب مقرر در ماده 114 رعایت شود برای کارآموز لازم الرعایه خواهد بود.

8- کارگرانی که به موجب توافق کتبی با کارفرما برای فراگرفتن حرفه یا ارتقاء مهارت به مراکز کارآموزی معرفی می شوند در دوره کارآموزی مشمول چه نوع حقوق و مزایائی خواهند بود؟

در قراردادهای کارآموزی موضوع بند الف ماده 112 قانون کار، چنانچه کارآموز کارگری باشد که مطابق توافق کتبی منعقده با کارفرما به مراکز کارآموزی معرفی شده است، علاوه بر اینکه رعایت مقررات حداقل قانونی مزد الزامی است مستند به بند “ب” ماده 113 قانون مرقوم مزد کارگر نباید از مزد ثابت و یا مزد مبنای وی در دوران قبل از اشتغال به کارآموزی کمتر باشد و مدت کارآموزی از هر نظر جزء سابقه کار کارگر منظور می شود.

9- آیا کارآموزان نیز مشمول مقررات قانون تأمین اجتماعی قرار می گیرند؟

کارآموزان موضوع ماده 112 قانون کار جمهوری اسلامی ایران، به استثناء کارآموزان آزاد موضوع قسمت اخیر تبصره یک ماده مزبور با استفاده از مدلول ماده 33 قانون تامین اجتماعی در زمره مشمولان قانون اخیر محسوب بوده و سازمان تامین‌اجتماعی قانوناً مکلف به رعایت موارد تامین اجتماعی موضوع ماده 3 قانون تامین‌اجتماعی به این دسته از بیمه شدگان می باشد.

10- آیا در قانون کار ایران راجع به کارآموزی در خارج از کشور مقرراتی پیش بینی شده است؟ اگر کارگری به موجب سند رسمی نزد کارفرما تعهد کند که پس از طی دوره کارآموزی در خارج از کشور مثلاً 72 ماه در کارگاه ادامه کار دهد این تعهد چه حکمی دارد؟

صرفنظر از اینکه مقررات مربوط به “کارآموز و مراکز کار آموزی” موضوع مبحث اول فصل پنجم قانون کار در ارتباط با کارآموزی هائی است که در مراکز و موسسات کارآموزی تحت نظارت وزارت کار و امور اجتماعی انجام می شوند و گذراندن دوره آموزش در خارج از کشور از مصادیق کارآموزی موضوع مبحث فوق الاشاره محسوب نمی گردد تعهد فرد به انجام خدمت مثلاً به مدت 72 ماه پس از طی دوره آموزش در خارج از کشور به موجب سند رسمی در هر حال برای متعهد لازم الاجرا بوده و مادام که مدت تعهد شده سپری نشده باشد قرارداد کار طرفین در حکم قراردادهای با مدت موقت موضوع ماده 25 قانون کار بوده و حق استعفاء یا ترک کار و اصولاً فسخ یکجانبه قرارداد کار برای متعهد موجود نخواهد بود.
 

روش های افزایش فروش در شرایط رکود بازار

در شرایط بحرانی چگونه فروش خود را افزایش دهیم؟
 

در شرایط رکود اقتصادی، ترس و تعویق در خرید گریبان‌گیر بسیاری از مشتریان است. نیروهای فروش به دلیل آنکه بازارها دچار افول هستند و شرکت‌ها به اهداف درآمدی فروش دست پیدا کرده‌اند، به‌ طور ناخواسته مشتریان را تحت فشار قرار می‌دهند و موجب تشدید ترس از خرید آن‌ها می‌شوند. بدون شک مشتریان امروز بسیار تغییرپذیر هستند و رفتار خریدشان به طور چشمگیری در حال تغییر است.

بعضی از مواردی که فعالیت فروشندگان را در شرایط رکود سخت‌تر می‌کند عبارت‌اند از:

هنگامی که بودجه مشتریان محدود است، آن‌ها ترس بیشتری از اتخاذ تصمیم نادرست دارند.
تاکید مشتریان بیشتر بر روی قیمت است و از فروشندگان مختلف قیمت را استعلام می‌کنند.
در شرایط رونق اقتصادی، مشتریان تنها درباره نرخ بازگشت سرمایه سوال می‌کنند، در حالی که در شرایط رکود، مشتریان در پی اثبات ادعای فروشنده هستند.

تصمیم‌های خریدی که پیش از این توسط مسئول خرید به تنهایی اتخاذ می‌شد، اکنون به وسیله کمیته‌های خرید یا سطوح بالاتر سازمان گرفته می‌شود.
مشتریان بیشتر از گذشته تمایل دارند که پیش از خرید محصول، آن را آزمایش کنند و منافع منتج از آن را مورد ارزیابی قرار دهند.
به آنچه که فروشنده می‌گوید کم‌تر اعتماد می‌کنند و تمایل بیشتری به کسب اطلاعات از طریق طرف سوم یا منابع اطلاعاتی دارند.

استفاده از راهبردهای چهارگانه مور

با در نظر گرفتن سه دسته کلی مشتری (یعنی مشتریان فعلی، مشتریان از دست رفته و مشتریان بالقوه) می‌توان چهار نوع راهبرد مختلف را جهت افزایش فروش مطرح کرد.

1. حفظ و نگهداری مشتریان فعلی

در شرایط رکود و رونق بازار، شرکت‌ها باید از مشتریانی که با آن‌ها دارای روابط تجاری هستند حفاظت و نگهداری کنند. از دست دادن چیزی که داریم بسیار رنج‌آورتر از چیزی است که تاکنون آن را نداشته‌ایم. دلیل دیگر برای حفظ مشتریان فعلی این است که احتمال آنکه مشتریان فعلی خرید خود را تکرار کنند 25 برابر بیشتر از مشتریانی است که تاکنون هیچ‌گونه خریدی از شما انجام نداده‌اند.

بررسی دوره‌ای مشتری

یکی از نکات کلیدی و مهم در حفظ مشتریان، برقراری جلسات دوره‌ای با تصمیم‌گیرندگان، تاثیرگذاران و افراد کلیدی در سازمان خرید است. اگر به عنوان یک نیروی فروش، بیشتر از شش‌ ماه با مشتریان ارتباط نداشته باشید دیگر نباید به آن‌ها به‌ عنوان مشتری بالفعل نگاه کنید. به‌عنوان بخشی از راهکار حفظ و نگهداری باید با هر یک از مشتریان خود حداقل سالی دو بار در تماس باشید. برای مشتریان مهم‌تر، چهار بار در سال و برای مشتریان رتبه A (مشتریانی که به‌ صورت بالفعل و بالقوه حجم بالایی از فروش را تشکیل می‌دهند) حداقل ماهی یک‌ بار و گاهی اوقات بیشتر در تماس باشید.

استفاده از راهکار مدیریت تاثیر

استفاده از ابزارهایی مانند: ملاقات چهره به چهره، برنامه‌های تفریحی، تماس‌های تلفنی، نامه‌ها و کارت‌های تبریک و غیره راهکار مدیریت تاثیر را تشکیل می‌دهند. فروشندگان حرفه‌ای تماس‌های بیشتری را از طریق کانال‌های مختلف با مشتریان برقرار می‌کنند. آن‌ها همچنین دارای یک برنامه فصلی هستند که در آن تماس‌هایی که باید گرفته شود و اهداف این تماس‌ها مشخص شده‌است.

2. فروش جدید

فروشندگان باید به دنبال شناسایی و سوژه‌یابی مشتریان جدید جهت توسعه فروش باشند. یکی از راه‌های توسعه فروش، توصیه‌ها و معرفی‌هایی است که از سوی مشتریان صورت می‌گیرد. تحقیقات نشان داده است اگر بدون معرفی و روابط با سوژه‌ها تماس بگیرید تنها 2 درصد امکان صحبت کردن با آن‌ها وجود خواهد داشت. اگر ارجاع داده شوید شانس‌تان تا 20 درصد افزایش می‌یابد و در صورتی که توصیه شوید احتمال موفقیت تا 60 درصد افزایش پیدا می‌کند؛ بنابراین از مشتریان قدیمی بخواهید که شما را به همکاران یا سازمان‌های دیگر جهت فروش معرفی کنند. هنگامی که مشتری از نتایج کالا یا خدماتتان رضایت دارد یا کاری را برای مشتری انجام می‌دهید که منجر به خشنودی او می‌شود، بهترین زمان برای ارائه درخواست توصیه است.

3. بهبود روابط اولیه

به سوی مشتریان اولیه برگردید و با آن‌ها ارتباط برقرار کنید. این مشتریان با شرکت، محصولات و فرایندهای سفارش‌دهی آشنا هستند؛ بنابراین نسبت به مشتریان جدید، زمان کم‌تری برای پیگیری و سازماندهی امور از سوی شما می‌طلبند. اگر ایشان ارتباط خود را با شما قطع کرده‌اند دلیل آن می‌تواند نارضایتی‌ها و رنجشی باشد که شرکت مسبب آن بوده است. البته عدم رضایت تنها عامل قطع ارتباط مشتریان با شرکت نیست گاهی دلیل آن ارائه پیشنهادات قیمتی پایین‌تر از سوی رقیب یا ارائه محصولی است که در موقعیت زمانی خاص به نیازهای مشتری نزدیک‌تر است.

4. توسعه روابط موجود

چهارمین و آخرین راهبرد جهت رشد درآمد، علی‌الخصوص در شرایط رکود، توسعه روابط با مشتریان فعلی است. نزدیک شدن به مشتریان فعلی با وسواس و دقت زیاد به منظور شناسایی و بهره‌برداری از فرصت‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است. اگر به اهداف فروش دست پیدا نکردید، این موضوع می‌تواند نشان‌دهنده آن باشد که نتوانستید از یکی از سه روش توسعه روابط استفاده کنید. این سه روش عبارت‌اند از:
فروش حجم بیشتری از محصول به خریدار فعلی.
فروش همزمان محصولات اضافی و مرتبط با محصول اصلی (مکمل) به مرکز خرید فعلی.
فروش محصول به مراکز خرید مختلف در یک شرکت (بخش‌ها و زیرمجموعه‌های دیگر شرکت). همچنین توصیه‌هایی که درون همان شرکت به بخش‌های دیگر صورت می‌گیرد که به مراتب آسان‌تر و کم‌هزینه‌تر از حضور در سایر شرکت‌هایی است که رقبا نیز وجود دارند.

نویسنده: ران والپر مترجم: دکتر احمد روستا. امیر‌رضا روحی - انتشارات بازرگانی