بسیاری از کارفرمایان در بازدیدهای حضوری عنوان می نمایند بدلیل ترس از تبعات بعدی،قراردادی با کارگران خود منعقد نمی نمایند و جالب اینجاست که در بسیاری از موارد کارگران آن واحد تولیدی و یا خدماتی ، بیمه هستند که این امر نشانگر عدم اشراف این عزیزان به قانون می باشد.
مطابق قوانین مرتبط با کار ، نداشتن قرارداد با کارگر بیانگر دائمی بودن نامبرده بوده و در صورت اخراج از سوی کارفرما ، با مراجعه به محاکم اداره کار می تواند رأی به "بازگشت به کار" خود را دریافت نماید و در صورت استنکاف کارفرما از پذیرش کارگر ، می بایستی کلیه حقوق و مزایای نامبرده را پرداخت نماید.
در صورتیکه در صورت داشتن و اتمام قرارداد ، کارفرما می تواند بدون هیچ مشکلی با کارگر قطع همکاری نماید.
ضمن اینکه اگر قرارداد کار موقت، پس از پایان مدت تمدید یا تجدید نشود و کارگر پس از اتمام مدت قرارداد به کار خود ادامه دهد، بر اساس مبانی حقوق اصل بر این است که قرارداد کار مذکور به صورت شفاهی و ضمنی تمدید گردیده است و کارفرما حق اخراج اینگونه پرسنل را "در مدت یاد شده" نخواهد داشت. لذا کارگر مزبور به میزان مدت قرارداد قبلی میبایست نزد کارفرما اشتغال داشته باشد و در صورت اخراج می تواند با طرح دادخواست در اداره کار بازگشت به کار خود را مطالبه نماید.
بعنوان مثال اگر کارگر دارای قرارداد موقت یکساله بوده و پس از پایان مدت قرارداد دو ماه با موافقت ضمنی کارفرما به کار خود ادامه دهد و پس از آن از سوی کارفرما اخراج گردد،کارگر می تواند نسبت به ده ماه باقیمانده به کارفرما رجوع نماید.پس کارفرمایان محترم می بایستی نسبت به عقد قرارداد جدید و یا قطع همکاری در پایان مدت قرارداد تصمیم عاجل و مقتضی را معمول دارند.
#نشر_تنها_با_ذکر_منبع_مجاز_می_باشد
